2. ஆக்ஸிஜன்: பரவல், இயற்பியல் பண்புகள் மற்றும் பயன்கள்

பூமியில் உயிர் வாழும் உயிரினங்கள் அனைத்திற்க்கும் ஆக்ஸிஜன் இன்றியமையாத ஒன்றாகும். \(1772\ \)ஆம் ஆண்டு ஸ்வீடன் நாட்டைச் சேர்ந்த C.W. ஷீலே என்ற அறிவியலாளர் ஆக்ஸிஜனை கண்டறிந்தார். ஆக்ஸிஜன் எரிதலுக்கு துணைபுரிவதால் இதனை நெருப்புக்காற்று என்று அழைத்தார். \(1774\) ஆம் ஆண்டு ஜோசப் பிரிஸ்ட்லி என்ற அறிவியலாளரும்  ஆக்ஸிஜனை கண்டறிந்தார். லவாய்சியர் என்ற அறிவியலாளர் இந்த வாயுவிற்கு ஆக்ஸிஜன் என்று பெயரிட்டார்.

 

கிரேக்க மெழியில் ஆக்சிஜன் என்றால் அமில உருவாக்கி என்று பொருள். அதனால் அமில உருவாக்கத்தில் ஆக்ஸிஜன் அத்தியாவசியமான ஒன்று என கருதிய வேதியலாளர்கள் அதற்கு ஆக்சிஜன் என பெயரிட்டனர்.

 

பூமியில் அதிகமாக கிடைக்கும் வாயுக்களில் ஆக்ஸிஜனும் ஒன்றாகும். ஹைட்ரஜன் மற்றும் ஹீலியத்திற்கு அடுத்த படியாக அண்டத்தில் அதிகம் இருக்கும் ஒரு தனிமம் ஆக்ஸிஜன் ஆகும்.

 

ஆக்ஸிஜனானது தனித்த நிலையிலும் இணைந்த நிலையிலும் கிடைக்கிறது.

 

 

  

 

ஒரு இடத்தில் நெருப்பு எரிய வேண்டும் எனில் கீழ்காணும் மூன்று பொருட்களும் அவசியமாகும்.

இதிலிருந்து ஒரு பொருள் எரிதலுக்கு ஆக்ஸிஜன் அவசியமான ஒன்று என தீர்மானமாகிறது.